sábado, 5 de julio de 2008

Prólogo a miña terra


Ben sei que non hai nada
novo en baixo do ceo,
que antes outros pensaron
as cousas que hora eu penso.

Tal coma as nubes
que leva o vento,
i agora asombran, i agora alegran
os espacios inmensos do ceo,
así as ideas
loucas que eu teño
as imaxes de múltiples formas
de estrañas feituras, de cores incertos,
agora asombran
agora acraran,
o fondo sin fondo do meu pensamento.

(Rosalia de Castro)

4 comentarios:

delaRosa dijo...

La pintura preciosa!!! y Rosalía...qué te voy a decir que no sepas.

Besines alados.

Tomi dijo...

Concha veo que estás trabajadora con el pincel, hay que aprovechar al inspiración, que se nota que hay mucha. Muy bonitos los dos dibujos.
Besosss

beker dijo...

Una combinación perfecta. Besos

Conchi dijo...

Me gusta este cuadro, crei que te lo había dicho ya, pero veo que no, jaja.
Te dejo un abrazo.
Conchi