Ben sei que non hai nada
novo en baixo do ceo,
que antes outros pensaron
as cousas que hora eu penso.
Tal coma as nubes
que leva o vento,
i agora asombran, i agora alegran
os espacios inmensos do ceo,
así as ideas
loucas que eu teño
as imaxes de múltiples formas
de estrañas feituras, de cores incertos,
agora asombran
agora acraran,
o fondo sin fondo do meu pensamento.
(Rosalia de Castro)